Daar ben ik weer, in Nederland

Een week later dan gepland, maar ik ben weer thuis in Nederland. In verband met onze drukte met het afronden van onze scriptie, kwamen we tijd tekort om ook nog wat rond te gaan reizen in Sri Lanka. Dus besloten om ons vliegticket om te boeken naar een week later, om dus toch nog wat meer van het land te kunnen bezichtigen.

Tijdens het concert, 3 weken geleden, heb ik voor het eerst mijn sari mogen dragen. De jacket, die een van de teachers had gemaakt voor mij, bleek zoals verwacht best aan de krappe kant te zijn. Maar het paste. Ik kon gelukkig de danspasjes van ‘in de maneschijn’ maken, zonder ergens uit het jacket te scheuren. De kinderen, juffen en familie van de kinderen vonden het allemaal erg leuk om te zien hoe Christel en ik eruit zagen in onze Sari. Hier kregen we dan ook erg leuke reacties op.
Als eindcadeau hebben we een collage gemaakt met allerlei foto’s erop, waar o.a. de kinderen en wij op staan. Ook heeft ieder kind en de juffen een foto gekregen waarop zij stonden, met achterop een leuke tekst geschreven door ons. Hierdoor zullen zij ons, hopelijk, altijd blijven herinneren.

Kerst en oud & nieuw heb ik hier ook mogen vieren. In Sri Lanka is er helaas maar 1(e) kerstdag, dus heb ik alleen deze kunnen vieren. Na al onze drukte met school, verlangde we erg naar deze kerstdag omdat we dan eindelijk eens een dagje vrij konden nemen om naar het strand te gaan. Helaas, zoals we wel vaker hebben, was het die dag bewolkt en dus geen weer om naar het strand te gaan. We hebben de hele dag vertoefd op onze kamer om hier allerlei filmpjes te kijken. ’S Avonds zijn we nog wel uiteten geweest met Christel haar broer en vriendin. Uiteindelijk dus wel een leuk kerstdagje gehad.
Oud & nieuw was bijna net zoals in Nederland. De oliebollen en kniepertjes waren dan niet aanwezig, maar vuurwerk was er wel! Helaas niet zo spectaculair als in Nederland, maar het was er. Tijdens het uitgaan die nacht waren de singaleze jongens erg irritant, maar desondanks het nieuwe jaar wel goed ingeluid.

Het was erg moeilijk een leuke bestemming voor het ingezamelde geld te vinden. Er was genoeg te sponsoren, maar Christel en ik wilde iets speciaals geven en iets tastbaars. Nu hadden we al wat verkleedkleren gegeven. Op het verlanglijstje van de juffen en de kinderen stond een dagje naar de dierentuin in Colombo. Ze hebben hier niet zulke spectaculaire schoolreisjes zoals in Nederland, dus leek het ons een leuk idee om dat de kinderen in Sri Lanka ook eens te geven. Aangezien Christel en ik ons visum moesten verlengen in Colombo, omdat hij maar tot 7 januari geldig was en wij tot de 14e bleven, hebben wij al onze spullen meegenomen richting de dierentuin (Colombo). De dag ervoor hebben we dan ook afscheid genomen van Unawatuna en Galle, omdat we hier voordat we weer terug vlogen naar Nederland niet meer zouden komen. Met een busje gingen we richting Colombo om als eerst een tempel te bezoeken en vervolgens richting de dierentuin te gaan. Na mijn inzien vonden de kinderen en de ouders het erg leuk om alle dieren te zien. De dierentuin in Colombo is ten opzichte van een Nederlandse dierentuin minder leuk, omdat veel dieren gewoon in hokken zitten en niet bij elkaar. De Singaleze kindertjes kennen niet anders, dus vonden dit al erg spectaculair. Na het dagje dierentuin kwam het afscheid met de kindjes, de ouders, de juffen en Manon die ons de afgelopen maanden heeft begeleid. Het was wel even moeilijk, maar ik moest er gewoon niet teveel bij nadenken dat ik ze (voorlopig) niet meer zal zien. Het was voor de kindjes ook duidelijk dat we echt weggingen, aangezien we onze backpack op onze rug hadden.

In Colombo hebben we met geluk ons werkvisum kunnen verlengen. Overgaan naar een toeristenvisum was geen optie, omdat we dan eerst het land uit moesten. Die avond zijn we nog richting Kandy gegaan met de trein. Helaas was het toen al donker, dus we hebben vrijwel niets kunnen zien van de omgeving. De volgende dag hebben DE tempel bezocht in Kandy. Erg mooi en leuk om te zien, maar we hebben inmiddels al zoveel tempels bezocht dat het eigenlijk al niet meer bijzonder was. De dag erop zijn we met de trein richting nuwara eliya gegaan. Een lange maar mooie treinreis door de bergen met allemaal thee plantages. Eenmaal aangekomen in ons guesthouse besefte we ons dat het er toch wel een stukje kouder was dan in Galle. We hadden ons dan ook maar goed ingepakt, want het was immers wel 20 graden koud!! We keken al tegen het weer in Nederland op van 7 graden..

Na erg druk te zijn geweest met school, hebben we vrijdag op zaterdagnacht Adams Peak beklommen. Dit wordt ook wel de pelgrimstocht genoemd. Veel locals beklommen deze berg dan ook. 11 uur ’s avonds gingen we weg uit nuwara eliya, opweg naar Adams Peak. 2 uur ’s nachts aangekomen en toen begon de tocht. Op het begin was het nog te doen, maar het werd steeds zwaarder. 3 uur later, na alsmaar onregelmatige trappen te hebben beklommen, hadden we dan toch de top bereikt. Wat een hel was het eigenlijk.. Van dat beklimmen kwam je wel aan het zweten en bovenop de berg was het frisjes, waardoor we erg afkoelden en het best koud hadden. Gelukkig kwam de zon snel op en zijn we vervolgens weer naar beneden gelopen. Dit was 2 uur lang alleen maar trappen aflopen. Nu achteraf realiseren we ons dat dit misschien toch niet zo’n goed idee was, na weinig slaap en veel aan school bezig te zijn geweest. We waren dan ook helemaal op, maar moesten helaas wel weer hard aan de bak voor school. Het was een mooie zonsopgang, maar die berg beklimmen was dan ook 1x en nooit weer.

Als laatst hadden we als activiteit staan om te gaan raften. Dat kan in Kitugala. Het raften was ook erg leuk en af en toe spannend, ondanks het geen regenseizoen was en het water dus laag stond. De laatste dag hebben we vertoefd in Negombo, 20 minuten vanaf het vliegveld. Voordat we eindelijk konden genieten, hebben we ’s nachts nog hard doorgewerkt aan onze scriptie waarna we het na veel stressen toch nog goed hebben kunnen inleveren via internet. Na ’s avonds nog wat souvenirs te hebben ingeslagen, zijn we maar naar bed gegaan om de volgende dag weer terug te vliegen naar Nederland.

Op het vliegveld en thuis werd ik dan ook erg hartelijk en leuk ontvangen. Blij weer thuis te zijn, alhoewel ik het in Sri Lanka ook wel mis. Elke dag denk ik nog wel even aan Sri Lanka wat ze daar nu aan het doen zijn en wat voor’n heerlijk weer het daar is. Zeker weten dat ik er nog een keer terug zal keren. Wanneer? Geen idee. Allemaal afhankelijk hoe het mijn komende half jaar zal afgaan met stage en of ik dit jaar zal afstuderen. Geen idee hoe mijn leven er over 3 kwart jaar eruit ziet, maar dat zien we dan wel weer.
Ik weet in ieder geval dat ik een erg leuke en interessante ervaring heb opgedaan de afgelopen 3,5 maand en het zeker een tijd is die ik noooooit zal vergeten.

Leuk dat jullie mij de afgelopen 3,5 maand hebben gevolgd en bedankt voor de leuke berichtjes!

Liefs Marije