Eerste week Sri Lanka

Nou daar zijn we dan, in Sri Lanka.

De aankomsthal uitgelopen in Colombo, krijgen we al direct een klap ik ons gezicht van de hitte. Wat een warmteverschil ten opzichte van Nederland zeg! Inmiddels zijn we er al redelijk aan gewend gelukkig, maar het blijft zweten en goed drinken.

Direct bij aankomst al mooi opgelicht. Een ‘behulpzame’ Singaleze man biedt zich aan mijn koffer een stukje mee te nemen en in de auto te zetten, waarna hij zijn hand ophoudt. Laten we nou net alleen maar euro’s mee hebben, en dan ook nog eens niet minder dan €10. De ervaring rijker dat we dus niet in zulke ‘behulpzame’ acties moeten trappen.

Rijdend door Colombo, val ik van de ene in de andere verbazing. Een grote stad, heel druk, links rijdend verkeer en alleen maar getoeter. Het was, voor mij, dan ook niet bepaald een relaxte rit. Ben er nu gelukkig aan gewend. Ze toeten hier namelijk o.a. om de anderen te waarschuwen dat ze gaan inhalen. Ook het getoet van de trein is niet te ontwijken. Voor ons hotel loopt een spoor, waar eens in de tijd de trein langskomt. De luxe van automatische slagbomen hebben ze hier niet, dus wordt er gebruik gemaakt van HARD en lang getoeter.

Afgelopen week hebben we kennis gemaakt met DE sport in Sri Lanka; Cricket. Het doet me denken aan slagbal op de basisschool.
Na het bekijken van een crickettoernooitje, hebben we het zelf vervolgens ook gespeeld met de jongens van sahabandu boys home (een ‘wees’huis voor jongens). Na 2!! pogingen was het mij al gelukt de bal ver weg te slaan. Natuurtalentje dus..

Het eerste project wat we hebben bezocht was Metta daycare centre. Leuk om, na veel verhalen en foto´s, het project in het echt te zien. Wat een lieve en schattige kindjes zeg! Aan aandacht van hen geen tekort. Ze slepen je overal mee naar toe, kijken je aan en laten je van alles zien. Daarnaast vinden ze vooral ons horloge erg fascinerend. Het bleef eerst bij kijken, maar daarna werd er al snel aangezeten. Zolang ze hem niet afpakken vind ik het prima!
´S middags aten we mee op het dagopvangcentrum. Het was natuurlijk wel de bedoeling dat wij, net zoals de kinderen, met de hand aten. Inmiddels ervaren dat het toch best ingewikkeld is met je hand te eten. Er valt meer naast je mond, dan dat er in komt. Flink oefenen wordt dat dus nog!
Het eten in Sri Lanka is in één woord te beschrijven; RIJST. (Bijna) elke middag en avond krijgen we een maaltijd met rijst en wat groenten/vlees erbij. Vanavond de eerste pasta gehad. Iets waar Christel en ik toch echt wel naar verlangde!!
Daarnaast is het eten bijna altijd spicy gekruid. Af en toe staat de verassing te wachten dat het toch wel heel heet is, en de tranen uit je ogen springen. Hopelijk is het een kwestie van wennen en zullen we op den duur hier geen last meer van hebben.

Een andere dag hebben we het project Boossa school bezocht. Ook hier waren de kinderen erg enthousiast ons te zien. Na een leuk potje badminton met een doof meisje, zijn we meegegaan naar het speciaal onderwijs lokaal. Hier hadden ze een handig boek, waarin allerlei gebaren en plaatjes in stonden. Het grappige was dat, door dit boek, het communiceren met de dove kinderen makkelijker was dan met niet-dove Singaleze kinderen.
Helaas beheersen we de Singaleze taal (nog) niet. Dit maakt het vaak lastig te communiceren met de kinderen en de plaatselijke bevolking. Niet iedereen kan Engels spreken en verstaan, dus is het soms handen en voeten werk. Inmiddels weten we een aantal Singaleze woordjes die we vaak kunnen gebruiken: Hondai (goed), Lassenai (mooi) en Ishtuti (dankje).
Ook in het guesthouse waar we zitten lopen we soms tegen communicatieprobleem aan. Waaronder met een Japanner, die we de vraag stelden ´It´s really sour, isn´t it? en zij antwoorde ‘Yes i’ve been under the shower’. Wel leuk zulke miscommunicaties haha

Zelfs in Sri Lanka komen we Nederlandse elementen tegen. Namelijk Galle fort. Dit fort is vele jaren geleden door Nederlanders gebouwd. Leuk maar vooral ook mooi om over de muren van het fort te lopen. Een super mooi uitzicht op de zee en de plaats Galle. Dat was voor ons een goede reden om daar te genieten van onze lunch.

Vrijdagavond hebben we een zeer indrukwekkende parade gezien, genaamd Perhara van Galle. Één keer in het jaar wordt deze parade in Galle gelopen. En laten wij nou net in Galle zijn. In deze parade loopt van alles en nog wat mee. Na lang wachten kwamen als eerst mannen aanzetten met zwepen, waarmee ze hard op de grond sloegen. Oppassen was het dus dat ze je niet raakten. Vervolgens kwamen er veel dansers langs, met allen hun eigen dans en kleding. Tussen deze dansgroepen liepen de olifanten. Leuk om deze beesten eens van zo dichtbij te zien!

Ook mijn eerste yoga-lesje zit er op. Na het naspreken van gekke kreten als ‘hoooooooohmmmmmm’, gekke Japanse zinnen en met het horen van teksten zoals ‘feel your knee, feel your right toe, feel the energy’, heb ik al snel kunnen besluiten dat het niet wat voor mij is. Het is te spiritueel voor een nuchter meisje uit het tukkerland. Vond het leuk en vooral lachen een keer mee te maken. Wie weet dat ik me er nog een keer bij de les aansluit.

Verder zijn de mensen in Sri Lanka erg vriendelijk en gastvrij. Ze zijn geïnteresseerd in ons en nodigen je al snel uit bij hen langs te komen om o.a. een Singaleze kookles te krijgen en de spicy garden te bekijken. Inmiddels hebben we gemerkt dat dit niet alleen is om gastvrij te zijn, maar ook om het krijgen van Europese ‘rijke’ vrienden. De mobiele telefoonnummers die we DAGELIJKS krijgen accepteren we, maar gaan er niet op in. Ook de uit Europa afkomstige mensen, die hier wonen i.v.m. werk, spreken ons aan eventueel af te spreken. In hoeverre we hier op in kunnen gaan, moeten we nog aftasten. We kunnen in ieder geval concluderen hier genoeg aanspraak te hebben en absoluut niet verlegen hoeven te zitten betreft de sociale contacten.

Om naar Metta en Galle te kunnen moeten we met de bus of tuk tuk. Met beiden hebben we kennis gemaakt. Met name de bus is erg gezellig en goedkoop; 20 Rupees (€0.12) voor een rit van ±20 min. Kan Nederland niet tegenop!!
De drukte en warmte maakt het soms wat onaangenamer, maar de leuke (sinhala)muziek in de bus staat er dan wel weer tegenover.
Daar zitten Christel en ik dan, met onze blonde koppies, tussen de zwarte Singaleze bevolking in de bus. Moet vast en zeker een grappig gezicht zijn!

En nu een van de belangrijkste redenen waarom jullie ook zeker moeten af reizen naar Sri Lanka. De natuur!! Een heel afwisselend landschap met vrijwel alleen maar palmbomen, theeplantages, bergen, mooie stranden en een mooie zee. Al vanuit het vliegtuig kon ik deze mooie natuur zien. Het leek wel een droom, aangezien ik zoiets alleen nog maar eerder op tv en plaatjes heb kunnen zien. Inmiddels ben ik er aan gewend, maar blijf me elke dag nog steeds verbazen over de mooie plekjes die ik zie.

Waarschijnlijk is het uit dit verhaal ook wel af te lezen, ik vermaak me prima!! Absoluut nog geen heimwee naar huis. Ik realiseer me wat voor een geluk ik heb, dat ik hier nog 3 maanden lang mag blijven.

Mede dankzij Gerard en Manon (van de organisatie Carelanka) hebben we al veel van Sri Lanka kunnen zien!

Ben nu al weer benieuwd naar wat me deze week gaat brengen.

Ayubowan,

Marije