Nog maar een paar weken te gaan!
Door: Marije Kamphuis
Blijf op de hoogte en volg Marije
18 December 2013 | Sri Lanka, Boossa
Het is alweer een maandje geleden dat ik er wat op heb gezet. Weer erg druk gehad met school. Maar deze keer was het allemaal wel meer praktisch in plaats van alsmaar achter de laptop.
Ter afsluiting van de reis van m’n moeder, zus en tante, heb ik samen met hen mogen vertoeven in een mooi, groot en luxe hotel in Mount Lavinia. Heerlijk om na een lange tijd een warme douche te hebben, een bad, een heerlijk bed, een zwembad en lekker eten! Het voelde als een weekendje vakantie. Geluk voor mij dat ik nog in Sri Lanka mocht blijven en pech voor hen dat zij de volgende dag weer richting het koude Nederland moesten.
Voor ons onderzoek moesten we, zoals ik de vorige keer ook al wat over had verteld, de kinderen van Metta en Boossa de hele dag observeren. Hierbij moesten we kijken welke activiteiten de kinderen zoal op een dag doen. Dus moest/mocht ik ook met de kinderen mee naar huis. Niet anders dan verwacht, werd ik bij elk kindje erg hartelijk en gastvrij ontvangen. Als ik maar genoeg te eten kreeg was het voornaamste wat de ouders bezig hield. Voordat ik het ene broodje op had, werd het volgende broodje al in mijn handen gedrukt. Avondeten thuis was na zo’n dagje overbodig.
Ook heb ik hierbij gemerkt dat er toch best wel een verschil is tussen de wat armere en de rijkere mensen in Sri Lanka. Het ene kindje woont in een best groot en goed afgewerkt huisje, terwijl een ander met z’n 4en op 1 kamer moet slapen en een kleine woonkamer heeft waarbij de ‘ramen’ eruit zien als een vierkant met wat gaas ervoor. Toch zien beide gezinnen er even gelukkig uit. Het lijkt alsof de mensen hier in Sri Lanka niet anders dan blij zijn elke dag.
Soms voel ik me ook wel asociaal met hetgeen ik allemaal in bezit heb. Een eigen laptop, een eigen camera, een smart Phone, noem maar op. Er zijn hier genoeg gezinnen die zich nog niet eens 1 laptop, camera of smart Phone kunnen veroorloven en ik heb het allemaal voor mezelf. Maar ik realiseer me wel dat de cultuur hier gewoon anders is en dit in Nederland wel ´normaal´ is. Het is gewoon niet vergelijken met Nederland.
Nadat alle observaties waren afgerond en dit was verwerkt, hebben we een workshop gegeven aan de teachers van Metta en Sarana. Sarana is het dagopvangcentrum in het oosten van Sri Lanka. Hierbij hebben we de teachers geïnformeerd over de observatie lijst die zij kunnen gaan gebruiken om de vaardigheden van de kinderen in kaart te kunnen brengen. Doordat zij te weten komen welke vaardigheden een kind wel of niet kan, kunnen ze de juiste begeleiding geven aan het kind en het kind bijvoorbeeld leren zijn/haar veters te strikken of zijn/haar tanden te poetsen. Hierdoor zal uiteindelijk de zelfstandigheid van het kind worden bevorderd.
Christel en ik kunnen helaas geen Singalees, dus moesten de workshop in het Engels geven waarbij er een tolk aanwezig was die alles in het Singalees vertaalde. Na uitleg over het belang van zelfstandigheid, de observatie lijst en oefenen met de observatie lijst, gaven de teachers aan het een zeer leerzame en zinvolle workshop te vinden. Als afsluiting van de 2 dagen workshop hebben we, nouja de teachers, nog wat gedanst. Tegen het dansen van de teachers kunnen wij als Nederlanders niet op.
Christel en ik hadden al een aantal keer gesproken over het halen van een sarie. Een sarie is een soort van lange sjaal die om de benen wordt gewikkeld, waardoor je een lange rok/jurk krijgt. Daarboven dragen een kort shirtje, waarbij de buik niet volledig is bedekt. Vrijwel alle teachers dragen deze saries. Vandaar dat het ons ook een leuk idee leek dit te gaan kopen. Samen met de teachers van Metta zijn we naar een kledingwinkel gegaan, om een geschikte sarie voor ons uit te zoeken. Een van de teachers zal deze voor ons in orde maken, met bijpassend shirtje. Inmiddels hebben we al ervaren dat het aantrekken van een sarie niet eenvoudig is. Na het bekijken van een aantal filmpjes en het uitproberen zijn we er nog steeds niet helemaal in geslaagd deze sarie helemaal goed aan te krijgen. Dat wordt dus hulp inschakelen van de teachers, zodat we zeker weten dat die goed zit.
De sarie zullen Christel en ik dan ook gaan dragen tijdens het eindconcert van de kinderen op Metta. Tijdens dit concert gaan de kinderen liedjes zingen, met bijbehorende danspasjes, voor de ouders. Het leuke is dat wij de kinderen en teachers ‘in de maneschijn’ hebben aangeleerd. Dit zullen zij dan tijdens het concert ook gaan uitvoeren, wat natuurlijk erg leuk is! Het concert zal overmorgen zijn, dus er is nog even tijd om te oefenen.
Nadat we Ampara hadden verlaten en onderweg waren naar het oude vertrouwde zuiden van Sri Lanka, besloten we op geheel Sri Lankaanse wijze dat we onderweg wel een tussenstop konden gaan maken om een nationaal park te gaan bezichtigen. Op advies van een guesthouse eigenaar zijn we naar een minder toeristisch park gegaan, waar vrijwel dezelfde dieren als in een toeristisch park te zien waren. Na het bezichtigen van onze primitieve kamer in het guesthouse, die aan/op het strand gelegen was, zijn we met de jeep richting het nationaal park gegaan. Hier hebben we olifanten, vogels, pauwen, apen, schildpadden en zelfs nog krokodillen gezien. Erg leuk om deze dieren eens in het wild te zien.
De volgende dag zijn we weer naar ons oude vertrouwde stadje Galle gegaan, waar we nog zo’n 2 weken zullen verblijven. Hier hebben we afgelopen weekend walvissen en dolfijnen gespot, wat erg leuk was. Helaas maar 1 walvis gezien, maar was allang blij dat ik er in ieder geval een heb gezien. Daarna hebben we dan toch eindelijk een Sri Lankaanse kookcursus gehad. Inmiddels beginnen we het eten hier toch wel lekker te vinden en willen we het natuurlijk ook wel eens in Nederland weer gaan maken. Zelfstandig zou het nog niet gaan lukken, met behulp van een opgestuurd recept zal dit goed moeten komen.
Aangezien het best irritant is om afhankelijk te zijn van de bus, hebben we besloten fietsen te gaan huren. Lekker op Hollandse wijze ons gaan verplaatsen hier in Sri Lanka. Hier hebben ze niet zulke mooie fietspaden, dus is het wel opletten. Over de vluchtstrook van de snelweg fietsen is hier ook normaal. Je merkt dat ze ons hier echt aankijken van wat doen jullie nou weer. Vast vreemd voor hen om te zien dat 2 westerse meisjes zich verplaatsen op een fiets. Maar wij blijven gewoon nog lekker fietsen.
Afgelopen maandag was de laatste keer dat we volle maan mee konden maken. Tijdens volle maan is er een ritueel in de tempel, waarbij buddha wordt geëerd. Het leek ons leuk een keer mee te maken, dus hebben we een van de teachers gevraagd of we met haar mee mochten. Zij heeft ons het een en ander kunnen vertellen over het boeddhisme en de tempel, waardoor wij hier nu ook meer weet van hebben. Boeddhisme is een interessant geloof waarbij het belangrijk is iets goeds te doen voor anderen, zoals offers brengen aan de ´minderen´.
Het afronden van ons afstudeeronderzoek is in zicht en het afscheid nemen van de kinderen komt ook steeds dichterbij. Ik merk dat ik toch echt wel een band met hen hebt opgebouwd. Als ik ze een paar dagen niet heb gezien, kijk ik erg uit naar de dag dat ik ze weer zal zien. Het afscheid zal dus nog wel moeilijk kunnen zijn.
Over 1 week is het al weer kerstmis. Leuk om dit eens in een andere omgeving mee te gaan maken. Momenteel hebben ze hier de winkels ook al aangepast op kerst. Maar toch krijg ik nog steeds niet het gevoel dat het bijna kerstmis is. Warm weer en kerstmis, het blijft vreemd. Daarnaast zal ik hier ook oud en nieuw gaan vieren. Gelukkig is het hier redelijk toeristisch, dus zal er hier wel degelijk ook vuurwerk zijn. Ik ben benieuwd!
Liefs Marije
Ter afsluiting van de reis van m’n moeder, zus en tante, heb ik samen met hen mogen vertoeven in een mooi, groot en luxe hotel in Mount Lavinia. Heerlijk om na een lange tijd een warme douche te hebben, een bad, een heerlijk bed, een zwembad en lekker eten! Het voelde als een weekendje vakantie. Geluk voor mij dat ik nog in Sri Lanka mocht blijven en pech voor hen dat zij de volgende dag weer richting het koude Nederland moesten.
Voor ons onderzoek moesten we, zoals ik de vorige keer ook al wat over had verteld, de kinderen van Metta en Boossa de hele dag observeren. Hierbij moesten we kijken welke activiteiten de kinderen zoal op een dag doen. Dus moest/mocht ik ook met de kinderen mee naar huis. Niet anders dan verwacht, werd ik bij elk kindje erg hartelijk en gastvrij ontvangen. Als ik maar genoeg te eten kreeg was het voornaamste wat de ouders bezig hield. Voordat ik het ene broodje op had, werd het volgende broodje al in mijn handen gedrukt. Avondeten thuis was na zo’n dagje overbodig.
Ook heb ik hierbij gemerkt dat er toch best wel een verschil is tussen de wat armere en de rijkere mensen in Sri Lanka. Het ene kindje woont in een best groot en goed afgewerkt huisje, terwijl een ander met z’n 4en op 1 kamer moet slapen en een kleine woonkamer heeft waarbij de ‘ramen’ eruit zien als een vierkant met wat gaas ervoor. Toch zien beide gezinnen er even gelukkig uit. Het lijkt alsof de mensen hier in Sri Lanka niet anders dan blij zijn elke dag.
Soms voel ik me ook wel asociaal met hetgeen ik allemaal in bezit heb. Een eigen laptop, een eigen camera, een smart Phone, noem maar op. Er zijn hier genoeg gezinnen die zich nog niet eens 1 laptop, camera of smart Phone kunnen veroorloven en ik heb het allemaal voor mezelf. Maar ik realiseer me wel dat de cultuur hier gewoon anders is en dit in Nederland wel ´normaal´ is. Het is gewoon niet vergelijken met Nederland.
Nadat alle observaties waren afgerond en dit was verwerkt, hebben we een workshop gegeven aan de teachers van Metta en Sarana. Sarana is het dagopvangcentrum in het oosten van Sri Lanka. Hierbij hebben we de teachers geïnformeerd over de observatie lijst die zij kunnen gaan gebruiken om de vaardigheden van de kinderen in kaart te kunnen brengen. Doordat zij te weten komen welke vaardigheden een kind wel of niet kan, kunnen ze de juiste begeleiding geven aan het kind en het kind bijvoorbeeld leren zijn/haar veters te strikken of zijn/haar tanden te poetsen. Hierdoor zal uiteindelijk de zelfstandigheid van het kind worden bevorderd.
Christel en ik kunnen helaas geen Singalees, dus moesten de workshop in het Engels geven waarbij er een tolk aanwezig was die alles in het Singalees vertaalde. Na uitleg over het belang van zelfstandigheid, de observatie lijst en oefenen met de observatie lijst, gaven de teachers aan het een zeer leerzame en zinvolle workshop te vinden. Als afsluiting van de 2 dagen workshop hebben we, nouja de teachers, nog wat gedanst. Tegen het dansen van de teachers kunnen wij als Nederlanders niet op.
Christel en ik hadden al een aantal keer gesproken over het halen van een sarie. Een sarie is een soort van lange sjaal die om de benen wordt gewikkeld, waardoor je een lange rok/jurk krijgt. Daarboven dragen een kort shirtje, waarbij de buik niet volledig is bedekt. Vrijwel alle teachers dragen deze saries. Vandaar dat het ons ook een leuk idee leek dit te gaan kopen. Samen met de teachers van Metta zijn we naar een kledingwinkel gegaan, om een geschikte sarie voor ons uit te zoeken. Een van de teachers zal deze voor ons in orde maken, met bijpassend shirtje. Inmiddels hebben we al ervaren dat het aantrekken van een sarie niet eenvoudig is. Na het bekijken van een aantal filmpjes en het uitproberen zijn we er nog steeds niet helemaal in geslaagd deze sarie helemaal goed aan te krijgen. Dat wordt dus hulp inschakelen van de teachers, zodat we zeker weten dat die goed zit.
De sarie zullen Christel en ik dan ook gaan dragen tijdens het eindconcert van de kinderen op Metta. Tijdens dit concert gaan de kinderen liedjes zingen, met bijbehorende danspasjes, voor de ouders. Het leuke is dat wij de kinderen en teachers ‘in de maneschijn’ hebben aangeleerd. Dit zullen zij dan tijdens het concert ook gaan uitvoeren, wat natuurlijk erg leuk is! Het concert zal overmorgen zijn, dus er is nog even tijd om te oefenen.
Nadat we Ampara hadden verlaten en onderweg waren naar het oude vertrouwde zuiden van Sri Lanka, besloten we op geheel Sri Lankaanse wijze dat we onderweg wel een tussenstop konden gaan maken om een nationaal park te gaan bezichtigen. Op advies van een guesthouse eigenaar zijn we naar een minder toeristisch park gegaan, waar vrijwel dezelfde dieren als in een toeristisch park te zien waren. Na het bezichtigen van onze primitieve kamer in het guesthouse, die aan/op het strand gelegen was, zijn we met de jeep richting het nationaal park gegaan. Hier hebben we olifanten, vogels, pauwen, apen, schildpadden en zelfs nog krokodillen gezien. Erg leuk om deze dieren eens in het wild te zien.
De volgende dag zijn we weer naar ons oude vertrouwde stadje Galle gegaan, waar we nog zo’n 2 weken zullen verblijven. Hier hebben we afgelopen weekend walvissen en dolfijnen gespot, wat erg leuk was. Helaas maar 1 walvis gezien, maar was allang blij dat ik er in ieder geval een heb gezien. Daarna hebben we dan toch eindelijk een Sri Lankaanse kookcursus gehad. Inmiddels beginnen we het eten hier toch wel lekker te vinden en willen we het natuurlijk ook wel eens in Nederland weer gaan maken. Zelfstandig zou het nog niet gaan lukken, met behulp van een opgestuurd recept zal dit goed moeten komen.
Aangezien het best irritant is om afhankelijk te zijn van de bus, hebben we besloten fietsen te gaan huren. Lekker op Hollandse wijze ons gaan verplaatsen hier in Sri Lanka. Hier hebben ze niet zulke mooie fietspaden, dus is het wel opletten. Over de vluchtstrook van de snelweg fietsen is hier ook normaal. Je merkt dat ze ons hier echt aankijken van wat doen jullie nou weer. Vast vreemd voor hen om te zien dat 2 westerse meisjes zich verplaatsen op een fiets. Maar wij blijven gewoon nog lekker fietsen.
Afgelopen maandag was de laatste keer dat we volle maan mee konden maken. Tijdens volle maan is er een ritueel in de tempel, waarbij buddha wordt geëerd. Het leek ons leuk een keer mee te maken, dus hebben we een van de teachers gevraagd of we met haar mee mochten. Zij heeft ons het een en ander kunnen vertellen over het boeddhisme en de tempel, waardoor wij hier nu ook meer weet van hebben. Boeddhisme is een interessant geloof waarbij het belangrijk is iets goeds te doen voor anderen, zoals offers brengen aan de ´minderen´.
Het afronden van ons afstudeeronderzoek is in zicht en het afscheid nemen van de kinderen komt ook steeds dichterbij. Ik merk dat ik toch echt wel een band met hen hebt opgebouwd. Als ik ze een paar dagen niet heb gezien, kijk ik erg uit naar de dag dat ik ze weer zal zien. Het afscheid zal dus nog wel moeilijk kunnen zijn.
Over 1 week is het al weer kerstmis. Leuk om dit eens in een andere omgeving mee te gaan maken. Momenteel hebben ze hier de winkels ook al aangepast op kerst. Maar toch krijg ik nog steeds niet het gevoel dat het bijna kerstmis is. Warm weer en kerstmis, het blijft vreemd. Daarnaast zal ik hier ook oud en nieuw gaan vieren. Gelukkig is het hier redelijk toeristisch, dus zal er hier wel degelijk ook vuurwerk zijn. Ik ben benieuwd!
Liefs Marije
-
18 December 2013 - 13:00
John:
Mooi verhaal Marije. Het was een genot om het te lezen. -
18 December 2013 - 15:42
Corry Hümmels :
Hallo Marije,
Leuk om te lezen. Jouw moeder staat met een grote foto in de krant, zoals je ongetwijfeld hebt gehoord en n.a.v. daarvan heb ik even op je site gekeken. Ik was toch benieuwd naar jouw verhaal. Wat een andere wereld en andere cultuur. Dit is een ervaring die je altijd zal bij blijven.
Hartelijke groeten van je buurvrouw
Corry Hümmels -
18 December 2013 - 20:28
Willy Elferink:
Ha marije,
wat fantastisch wat je allemaal doet en een ervaring voor je leven.
mooi stuk in de krant met je trotse moeder, super leuk!
hopelijk heb je nog een fijne tijd.
Groetjes willy (buurvrouw)
-
19 December 2013 - 22:32
Els Bokhorst Kamphuis :
Hoi Marije , ik heb je verslag gelezen en constateer dat je het goed naad je zin hebt .. Het heeft voor je studie ook nut en daarbij leer je ook nog tevredenheid in je eigen leven ... Ja wij zijn hier rijk en we kunnen ons alles permitteren en kunnen ons slecht bedenken dat een ander dat niet heeft... Daar zie je het met eigen ogen ... Tuurlijk een eyeopenerl ik heb al veel foto's gezien toen we bij Britt zijn verjaardag waren . een heel mooi land en leuke om te zien hoe je daar werkt . tja en dan komt straks het afscheid van iedereen daar ! Maar je kunt altijd terug ,moet je maar denken .. Ik wens je een goede kerst en jaarwisseling. En natuurlijk een goeie reis terug .. Lieve groet Els -
22 December 2013 - 12:19
Ria Marsman:
Ha Marije wat een geweldig verhaal heb zin om zo weer terug te keren.
Geniet nog maar lekker hele fijne feestdagen.
Gr Ria.
-
22 December 2013 - 17:11
Oma Sewüster:
Hallo Marije,
Ik heb zojuist je nieuwste verslag bij Theo gezien, en we vonden het allebei weer prachtig om te lezen !!
Het is iedere keer weer een verrassing om je mooie verslagen te zien. Deze weken maanden zul je, je hele leven niet meer vergeten. We zien het in al je verslagen en van je gezicht op de foto's is het af te lezen, dat je echt met volle teugen geniet van deze stage en dit prachtige land. Ik ben jaloers op je en had er eigenlijk wel graag bij willen zijn. Ik ga nog een keer met je mee(grapje)
Zo te zien vieren ze in Sri Lanka ook wel kerstfeest. Ik zou zeggen geniet ervan, want dit maak je als Nederlander niet gauw mee.
Marije, al het goeds voor jou vanuit Nederland, prettige(warme) kerstdagen en een goede jaarwisseling van je Oma !! Nogmaals blijf ervan genieten.
Hartelijke groeten van.........
je Oma. -
24 December 2013 - 11:25
Very:
Hallo Marije,
Erg leuk om je verhalen te lezen en de foto's te bekijken. Wat staat die sari je ontzettend goed!
Prachtig!! Nog twee weekjes genieten en dan weer terug in het koude natte Nederland, maar dan wel met een hele ervaring rijker.
We wensen je hele fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling.
Groetjes Rienus en Very.
-
25 December 2013 - 17:14
Leidy Vd Veen:
Hallo Marije,
Ik heb je verhaal net gelezen. Leuk hoe je dat deed op het filmpje met 'In de maneschijn'. Je zult de kinderen straks vast gaan missen daar. Nog veel plezier met de laatste week!
Groetjes tante Leidy -
01 Januari 2014 - 22:11
Theo Sewüster:
Hoi Marije,
De beste wensen voor 2014 !! Ik hoorde vandaag via je vader en moeder dat je nog een weekje blijft.
Veel plezier nog de komende week en.......Tot ziens in Tubbergen of misschien wel in Schoonebeek.
oh ja, Marle komt net achter me staan...een hele dikke knuffel en kus van Marle!
groeten,
Marle, Fleur, Jelmer, Thymen, Margreet & Theo Sewüster. -
01 Januari 2014 - 22:16
Oma Sewüster:
Hallo Marije,
EEN HEEL GELUKKIG NIEUWJAAR TOEGEWENST VAN JE OMA !!!!!
Tot over een dikke week.......ik zie er weer naar uit.
Je Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
